Wiatr
Cyklony tropikalne mogą powodować katastrofalne zniszczenia. Pierwszym
oczywistym niszczycielskim czynnikiem jest wiatr. W najsilniejszych huraganach
jego rekordowa prędkość, szacowana na podstawie ciśnienia w centrum
(wiatromierze nie wytrzymują takich warunków), przekracza 85 m/s (305 km/h).
Najsilniejsze wiatry wieją na ogół w połówkach cyklonów bardziej oddalonych
od równika, gdyż do prędkości związanej z cyrkulacją cykloniczną dodaje się
tam prędkość przemieszczania samego układu. W części cyklonu bliższej równika,
przez marynarzy, zw. czasami "połową żeglowną", prędkości te się odejmują
i siła wiatru jest mniejsza.
Zniszczenia w mieście Gulfport po przejściu cyklonu Katrina
Opad
Drugim czynnikiem zniszczeń jest opad. W chmurach cyklonów tropikalnych,
zasilanych ciepłym i wilgotnym powietrzem, kondensują ogromne ilości wody
i spora jej część wypada z chmur w postaci deszczu. Rekordowe opady obserwowano
w cyklonach tropikalnych na wyspie Reunion na Oceanie Indyjskim, np. cyklon Denise
w nocy z 7 na 8 grudnia 1966 r. przyniósł 1144 mm opadu w ciągu 12 godzin i
1825 mm w ciągu 24 godzin. W styczniu 1980 r. cyklon Hiacinthe przyniósł
tam 3240 mm opadu w ciągu 3 dni i 5678 mm w ciągu 10 dni. Dla porównania
maksymalna zarejestrowana ilość opadu, która wywołała katastrofalną powódź
w Polsce w lipcu 1997 r., wyniosła w Kamienicy Kłodzkiej ok. 455 mm w ciągu 3 dni.
Fala przypływowa
Trzecim czynnikiem (powodującym głównie zniszczenia obszarów nadbrzeżnych)
jest fala przypływowa spowodowana wiatrem oraz niskim ciśnieniem w centrum
cyklonu. Wysokość fali może przekraczać 6 m; powoduje ona zatopienie niżej
położonych obszarów. Amerykanie wprowadzili skalę intensywności huraganów,
tzw. skalę Saffira-Simpsona. Podobną skalę wprowadziły australijskie służby
meteorologiczne.
Zmiany klimatu
Zmiany klimatu mogą wpłynąć na intensywność i ilość cyklonów tropikalnych.
Obecnie (2008) dyskutowane są teoretyczne i obserwacyjne podstawy tej hipotezy.